STAD VAN DUIZEND DODEN

Onder gitzwart wolkendek
Liggen pleinen doodverlaten
Levenloos als alle straten
Zelfs de mus vindt er geen stek
In een vlaag de lege wind
Die geen boomblad weet te spelen
Alleen gruis en puinzand delen
Doodse stof dat het zicht verblindt

Omgedraaid die stad van kleur
Uitgedoofd zijn alle lichten
Weggevaagd al die gezichten
Achter namen op een deur
Na het laatste smeulend vuur
Stad van het ontzielde leven
Voor wie vluchtten en wie bleven
Sloeg het laatste levensuur

Refrein:
In een bloei bruisende stad
Waarop pleinen en langs lanen
Mensen zich hun wegen baanden
En flaneerden of men zat
Waar gevraagd werd en geboden
Kinderen speelden af en aan
Mooie stad van duizend doden
Wat heeft men jou aangedaan

Homs Aleppo Rotterdam
Sarajevo mooie steden
Met een levendig verleden
Toen ook daar een vijand kwam
De vernietiging begon
En een stad ooit mooi en vredig
Werd een aarde woest en ledig
Waar geen mens meer leven kon

Al vele malen mocht ik een themalied schrijven voor de dodenherdenking in Almere. Dit werd al die jaren gezongen door Nick Teunissen en begeleid door Alwin Kluit. In 2018 schreef ik dit nummer, dat op 4 mei rond acht uur klonk in Almere Haven.

Het zien van oude foto’s van steden, voordat het vreselijke geweld losbarstte, is vaak schokkend. Prachtige woonplekken, die onbewoonplekken werden. Een aarde woest en ledig, waar geen mens meer leven kon.

Er is een eenvoudige huisdemo te beluisteren.

Tekst en muziek: Dick Ridder